çok istediğim şeyi, fırsat olduğunda, o an heyecan ve duygu karmaşasından daha doğrusu bok gibi donup kaldığım için yapamıyorum. sonra da çok üzülüyorum.

bir de öğrencilik zamanlarımda kaç durak kaçırdım sarhoş gönlümdeeee. yanlış otobüslere binip, lan sağdan gidecekdi niye soldan gidiyor, diye söylene söylene, tabii içimden söyleniyorum dışımdan söylenirsem şoför dayağı yerim, beklemelerim oldu. hayır salak, kimse bişey demiyor işte, niye bekliyorsun ki?

sigara yakmışken, sigara yaktığım anları saymıyorum, onlar normal artık.
bi de aptal oluyorum ışığı görünce.

su şişemi doldurayım diye kalkıyorum, aa çişimi de yapayım diyorum, çişimi güzelce yapıp suyla oynamadan ellerimi yıkayıp geliyorum yatağıma. bi su içeyim diyorum? su yok.
sigaram bitmiş du çantadan yeni paketi alayım diye kalkıyorum, küllüğü alıp masaya koyuyorum, uzanıyorum sigarayı arıyorum. sigara yok.
hayır aynı anda dört beş işi yapan biri olarak çok acıyorum kendime. dövücem kendimi ama milletin içinde yapmiyim bari diyorum, yalnız kalınca da şindi kendimi dövsem yarın utançtan kendimin yüzüne bakamam diyorum, sonra yüzüne bakıcam da nolucak maymun pis diyorum, öyle ağız dalaşı yapıyorum kendimle, uzanıyorum. kesin bişey yok. unuttum bişeyi. du bakalım çıkar yakında.

ama biliyorum ki tanrı istemezse yaprak düşmez, ondan hep.